LITURGICZNA SŁUŻBA OŁTARZA

MINISTRANCI

PATRONI LITURGICZNEJ SŁUŻBY OŁTARZA

św. Tarsycjusz (III wiek)

Młody, kilkunastoletni akolita Kościoła rzymskiego, „męczennik Eucharystii". Podczas prześladowania chrześcijan za cesarza Decjusza nosił Komunię Świętą uwięzionym braciom w wierze. Schwytany, został przez prześladowców ukamienowany. Ciało męczennika pochowano z czcią na cmentarzu Kaliksta około 250 roku.

św. Stanisław Kostka (1550-1568)

Święty syn Mazowsza, urodzony w Rostkowie. edukację kontynuował w Wiedniu. Tu podczas ciężkiej choroby, kiedy właściciel domu. w którym mieszkał, nie chciał wpuścić kapłana katolickiego, miał widzenie: najpierw św. Barbara, patronka dobrej śmierci, do której się zwrócił, w towarzystwie dwóch aniołów przyniosła mu Wiatyk, potem Maryja złożyła na jego ręce Dzieciątko i poleciła, by wstąpił do jezuitów. Aby to polecenie zrealizować, „uciekł" do Rzymu i bez zgody rodziców zgłosił się do nowicjatu. Tu na początku 1568 roku złożył śluby zakonne. Zmarł w samo święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny tegoż roku. Sława świętości jego życia natychmiast obiegła cały Rzym, wszystkie domy zakonne jezuitów i dotarla do Polski.

św. Alojzy Gonzaga (1568-1591)

Pochodził z książęcej lombardzkiej rodziny. Był paziem na dworach w Mantui i Florencji oraz Hiszpanii (na dworze króla Filipa II). Już jako dziewięcioletni chłopiec złożył ślub czystości . Wbrew woli rodziny wstąpił do zakonu jezuitów. Umarł jako kleryk, opiekując się chorymi w czasie zarazy w Rzymie, mając 23 lata.

Św. Jan Berchmans (1599-1621)

Flamandczyk. wyniesiony na ołtarze w 1887 roku. Wyróżniał się serdecznym nabożeństwem do Najświętszej Eucharystii. Znana jest jego życiowa maksyma: .Najdoskonalszą rzeczą jest zacząć od najmniejszych rzeczy" Uświęcił sic przez sumienne wykonywanie swoich codziennych obowiązków, pilne zachowanie reguły zakonnej oraz przez gorące umiłowanie Pana Jezusa i Jego Matki . Zmarł w opinii świętości w Rzymie, mając 22 lata.

Św. Dominik Savio (1842-1857)

Urodził się niedaleko Turynu. Już w wieku pięciu łat był gorliwym ministrantem. Po jednej z generalnych spowiedzi ułożył własny akt i ofiarował się Matce Bożej: .Maryjo, ofiaruję Ci swoje serce. Spraw, aby zawsze było Twoim. Jezu i Maryjo, bądźcie zawsze moimi przyjaciółmi. Błagam Was, abym raczej umarł, niż bym miał przez nieszczęście popełnić choć jeden grzech". Jego nauczycielem był św. Jan Bosco. Dominik miał wyjątkowy dar kontemplacji i ekstazy. Sam często nawiedzał Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie i pociągał do tego wiciu innych. Często nazywany jest „małym świętym" i „gigantem ducha", choć umierając, miał zaledwie 15 lat



WSKAZANIA DLA LITURGICZNEJ SŁUŻBY OŁTARZA

1. Pełniący posługę przychodzą do kościoła przy najmniej 15 minut przód rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się. przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
2. Przychodząc do kościoła, ministranci udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi. Powinni wiec wchodzić głównym wejściem do kościoła. Jeżeli ktoś wchodzi przez zakrystię, to nie przyklęka w kąciku, lecz udaje się przed ołtarz, gdzie jest obecny Gospodarz tego domu.
3. Udział służby liturgicznej we Mszy Świętej nie może ograniczyć się do wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich świadomie i owocnie.
4. Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywaną treść, ani samego siebie.
5. Wszyscy członkowie zespołu liturgicznego pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
6. Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
7. Do Komunii Świętej przystępują pierwsi przed pozostałymi wiernymi.
8. Swoją postawą i zachowaniem dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii


ZASADY, KTÓRYCH POWINIEN PRZESTRZEGAĆ KAŻDY MINISTRANT

1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki
2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach
3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem
4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże
5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią
6. Ministrant wnosi wszędzie prawdziwą radość
7. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie
8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa
9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej
10. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą